توي دنياي پر از غصه تو رو كم دارمو
بيقرارم اومدم تا كه قرارم بشي و
من مسافر بشم و سوت قطارم بشي و...
بشي رويا و منم يكه سوارت بمونم
قدِ يك زيارت كعبه كنارت بمونم
بكشيم پر به دلِ قبله ي حاجات همه
مروه و صفا بريم،هزار هزار بارم كمه
حسين عباسي بائي
اما فراموش كردنت آسان
كافيست
اراده كنم
چشمهايم را ببندم...
و بميرم...
حسين عباسي بائي
بازيايِ قايم باشك
مي كشيدیم دوتا دونه
قلبِ کوچیک روو بادبادك
با اينكه دستامو همش
توو دستای خودش می ذاش
اما منه خجالتي
فراری بودم از نگاش
خواستنای بچه گونه
نگاهای یواشکی
کاشکی بزرگ نمی شدیم
باهم می موندیم الکی
هم بازیه خاطره هام
بزرگ شد و...بزرگ شدیم
احساسِ اون بچه گیا
نه اینکه نیس...نفهمیدیم
دنیا نشد به میلمون
بادی به هنگام عبور
جارو کشید برگامون و
عشقمو برده راهِ دور
ای یادگارِ کودکی
ای عشقی که پاکی برام
بی تو چه سخته زندگی
دعاکن از فکرت درام...
حسین عباسی بائی
فاصله هاي دوره
قدِ يه كوه بينمون
ديواراي غروره
با رفتارات بينمون
حرفي نذاشتي باقي
شاهدِ دلتنگيام
توو كنج هر اتاقي...
حسين عباسي بائي
داشتنت تقديرِ حالاي منه
فكرِ رفتن راه نده توي سرت
آسمونت سهمِ بالاي منه
حسين عباسي بائي
تنها شدي از بس دوسم داري
تنها شدنهامون يه قسمت نيس
لعنت به حسرتهاي تكراري
بي تو تمومه لحظه هام درده
بی تو تنم مردادشم سرده
با تو يه عالم عاشقي كردم
اي كاش عشقه رفته برگرده
باشي كنارم مي مونم يارت
تنها بموني، تمومه كارت
دنيامو با چشم تو مي بينم
بي تو ديوونه ، بي تو مي ميرم
من روي ديوارِ تو مي مونم
سنگم نزن بي آب و بي دونم
زخمي شدن بالايِ افكارم
تا سايه داري ، جلدِ اين خونم...
حسين عباسي بائي
به مهمونيه رفتنم دعوتي
ميرم تا بفهمي تو هم مثله من
بدونه حضورم چه كم طاقتي
عجب رسميه رسمِ اين روزگار
دلِ ساده و بي ريا ميشه خوار
من عاشق،تو عاشق،چي شد بينمون؟
كجاس حرمتِ عاشقِ بيقرار؟...
حسين عباسي بائي
تويِ طوفانِ زمونه تكيه گامه
گردِ پيري روو تنش نشسته اما
به خدا بعدِ خدا بابام خدامه
حسين عباسي بائي
بارها ناز خریدم یه بارم ناز بکش
چقد آزار رسوندن توی زندونِ غرور
بیا رویِ دیوارا پنجره ی باز بکش...
حسین عباسی بائی
راه را گم کرده ام ، آقا کجایی؟ چه کنم؟؟؟
سالهاست منتظرم جمعه بیایی مولا...
آخرین جمعه ی سال اگر نیایی چه کنم؟؟؟
حسین عباسی بائی
غرقِ کرمش هر آنکه درویش تر است
مشهد که روی ، طبیبی هست بی نوبت...
هرکس که دلش شکست ، او پیش تر است
حسین عباسی بائی
اين ترانه روی ملودی نوشته شده و توسط دوست عزیزم آقای شاهین
مردانی اجرا شده
كه مي تونين توي نت دانلود كنين
انشاا.. كه لذت ببرين
می دونم نیستی و تورو ندارم
یه قابِ خالی موند از تو کنارم
دلم زخمی شد از حسه غرورت
سیاهی پر شده توو روزگارم
بغل زدم به جات تنهاییامو
یه چند وقته می خوام آروم بگیرم
چه راحت پای این دوری نشستی
با اینکه می دونی بی تو میمیرم
آروم آروم نذار که تنها توو قفس بمیرم
آروم آروم بیا کنارِ تو آروم بگیرم
آروم آروم یکم طاقت بیار
نگو که از زندگی سیرم
توو لحظه های بی کسیم بمونو
روزای خوبو زنده کن دوباره
دلم کنارِ قابِ عکسِ خالیت
هوای چشماتو بهونه داره
دیگه خستم از این روزای تکراری
می دونم که تو هم شباتو بیداری
دارم گم میشم از عمق نگاه تو
فقط یک بار بگو ، بگو دوسم داری
آروم آروم نذار که تنها توو قفس بمیرم
آروم آروم بیا کنارِ تو آروم بگیرم
آروم آروم یکم طاقت بیار
نگو که از زندگی سیرم
حسین عباسی بائی
لینک دانلود
http://dl.iran-music.in/1393/Mp3/12/Shahin%20Mardani%20-%20Aroom%20Aroom.mp3
تو رو آرزو نكردم
مي دونم واسم زيادي
به دلم رجو(ع) نكردم
پشت ـ پرده هاي توري
واسه ديدنت مي شينم
چه لباس عروس ـ نازي
روو تنت دارم مي بينم
شدي تار و پود ـ رؤيام
دلو زابه راه نكردم
واسه داشتنت يه لحظه
به خدا دعا نكردم
چند دفه واست بميرم
تا تو تب...نه نه نخواستم
خداييش اين دل ـ ولگرد
آخرش كار مي ده دستم
توو خيالم حتي دورم
راضيم به قسمت ـ سرد
راضيم به مرگ ـ قلبي
كه تو رو بهونه مي كرد
حسين عباسي بائي
ديگه برنگرد وا نمي شه دري
من از خواستناي تو دلسرد شدم
توو كابوس_ نامرديات مرد شدم
با چشماي شبنم زده مي گذرم
از احساسي كه ، من طلبكارتم
بيا بي گلايه منيت كنيم
بايد به نبود_ هم عادت كنيم
حلالت هر اونچه كه ورداشتي
فقط خنده هامو به من پس بده
شده عادتم اين ركب خوردنا
برو حس _ بودن بهم دس بده
به فكر _ رجزهاي مردم نباش
شدم جوون پناهت ، ميگم خواستم
بيا مرد_ مردوونه يكبار شده
كمك كن بتونم روو پام واستم
حسین عباسی بائی
جناب آقاي علي رضا سيدي اجرا شده كه در لينك زير ميتونيد
گوش كنيد.
روز ـ تولد ـ تو دنیا واسم بهشته
تداعیه توو ذهنم فرود ـ یک فرشته
توو آسمون پیچیده هلهله ی شاپرک
توو صف نشستن بگن * تولدت مبارک*
شمع ـ تولدتو روشن و زودی فوت کن
واسه نبودن ـ من کنار ـ تو سکوت کن
چشات نباره وقتی شمعو روو کیک می ذاری
توو خاطرت بمونه عاشقی مجنون داری
حسین عباسی بائی
چشماتو بی پرده رو من بستی
چشمامو پس می گیرم از دنیات
محکوم به عاشق بودنم هستی
من توی قاب ـ چشم ـ تو بودم
احساس ـ تو بودن نمی فهمید
بغضامو هربار که واست گفتم
چشمای بی رحمت فقط خندید
من با هوات خوش بودم اما تو
دستامو از دستت رها کردی
دلتنگیامو با خودم بردم
دیره پشیمون شی چه ها کردی
دیره بفهمی قدره دستامو
محکوم شدی از خاطرم رفتی
تن پوش ـ رویاهامو سوزوندم
دیره بگی که عاشقم هستی
حسین عباسی بائی
يه ماه ي كه جاي ـ خورشيد نشستي
توو آغوشت بذار آرووم بميرم
حالا كه واسه رفتن كوله بستي....
حسين عباسي بائي
هواتو دارم و تورو ندارم
ازم رد شدی انگار خیلی ساده
توو بازی تو سواری من پیاده
دل ـ ساده هنوز باور نکرده
کسی که روبروشه جسم ـ سرده
با این احساس ـ مبهمی که دارم
بدون ـ رد ـ پا تنها نذارم
غمی از جنس ـ بارون تو چشامه
غمی نامهربونتر تو صدامه
قسم خوردی می مونی و نموندی
چرا قسمت رو تا اینجا کشوندی
حالا که قسمته را(ه)ها جدا شه
نمی ذارم قدم از غصه تا شه
نمی ذارم چه باشی چه نباشی
غرورم بشکنه حرفم دوتا شه
نمی بخشم که خالی کردی جامو
یه روز میام می گیرم انتقامو
حسین عباسی بائی
بهونه ي ديدنمون بازيه هفت سنگ مي شده
گفته بودم بدون ـ تو اين خونه سامون نداره
حتي ديگه اين آسمون ذره اي بارون نداره
چه سال ـ سرد و خسته اي چي آشيونمو شكست
چي شد كه اين همه غبار رو عشق ـ پاكمون نشست
تاب و تحمل ندارم يكي كنارت ببينم
ببخش واسه سادگيم ببخش كه عاشقت منم(ادامه دارد)
حسين عباسي بائي
زير باران قدم مي زديم با تمام وجودم حس مي كنم.
موهايم خشك است...
لباسهايم خشك است...
راستي چرا باران ـ خيال فقط و فقط گونه ها را خيس مي كند؟؟؟...
گفته بودي مدتيه همش به دنبال ـ مني
نگا نكن كه سرنوشت تقديرمونو بد نوشت
خودت مي دوني بهترين هديه ي امسال ـ مني
اسمم زماني شد قشنگ كه ميم گذاشتي آخرش
با اون يه حرف گفتي به من كه جزو اموال ـ مني
این ضربان ـ قلب ـ من به عرش ـ آسمون رسید
وقتی بهش گفتم که تو تعبیر ـ این فال ـ منی
نخ كش شده زندگي ام چونكه دلم گير ـ تو بود
بعد ـ خدا تو بهترين معبود و تمثال ـ مني (ادامه دارد)
حسين عباسي بائي
حسين عباسي بائي
گريه كردن با دلي زار شده آرامشم
قاب ـ عكسم در دلم دارم نگار ـ دلبري
بوسه بر عكس ـ رخ ـ يار شده آرامشم...(ادامه دارد)
حسين عباسي بائي
جمع كردي اون دامايي كه پهن كرده بودي سر ـ رام
انداختم از عمد خودمو تو قلابت تا بگيري
نگفتي از رو تفريحه وقتي مياي ماهيگيري
چي شد كه يك شبه شكست پيوند ـ قلبم با دلت
كاشكي نبودنت رو هم يه جور مي بردي با خودت
هرروز غروب با ياد ـ تو پاره ميشه بند ـ دلم
رفتي با يه كيس ـ جديد مباركت باشه گلم
الهي خوشبخت بشي و غم از جونت جدا بشه
به هر چي كه دس مي زني الهي كه طلا بشه
حسين عباسي بائي
تو درياي ـ جنونش جا گذاشتي
(من) ـ تنها يه روزي عالمي داشت
(تو) بي دعوت به دنياش پا گذاشتي
نشونش دادي از دور ساحل ـ عشق
ولي برديش و تو صحرا گذاشتي
تن ـ (من) جاي ـ پاهات خونيه چون
جاي عشق تو چشاش دريا گذاشتي
يادته رو (من) و ( تو) اسم گذاشتي
(من)و وامق (تو)رو عزرا گذاشتي
(من)و (تو) ما نشد حتما نخواستي
چرا (من)رو واسه گرگا گذاشتي؟
چه بوي ـ ياسي مي ده رو تن ـ (من)
تني كه روش (تو) رد پا گذاشتي
حالا اين (من) شده سنگ ـ صبور ـ
دلي كه رو به غمها وا گذاشتي
(من)ـ آدم شده برداشت از روت
نقابي كه (تو) از حوا گذاشتي
حسين عباسي بائي
تو آسمون ـ اون نگات فقط يه شاپرك بود
كنار ـ هم بودنامون شوخيه روزگار بود
تصاحب ـ روح و دلم واست يه افتخار بود
وقتي كه عاشقم شدي گفتي دلت زخميه
محبت و نوازشام واست يه دلگرميه
ساده گذشتم از دلم گذاشتمش زير ـ پات
پوشوندي چهره تو توي ـ نقابي از دروغات
به رسم قولي كه ميگه گريه بد ـ واسه مرد
نشون ندادم كه دلم پر از ترك بود و درد....
حسين عباسي بائي
شمشیر تو دستم می گیرم اشکو به چشمم میارم
اگه زبون منت کشون اون خاطراتو خاس ازم
می کشمش دیوونه وار دندونو محکم میارم
وای به روزی که دلم خسته بشه از انتظار
روزای بیقراریشو چیکار کنم؟؟ ؟... کم میارم.....
حسین عباسی بائی
نه بر روي سرم ، بر روي ياران
من ـ چلمنگ ـ دستو پا چلفتي
نبردم بهره اي از جمع مرغان
ليلي و مجنون نمي گم يه ذره مهربون بودي........
حسين عباسي بائي